வோடபோன் மற்றும் ஏர்டெல்

தெரிந்து செய்தார்களோ, தெரியாமல் செய்தார்களோ தெரியவில்லை. பார்த்தவர்களும் இன்று வரை இதைக் கூர்ந்து நோக்கியதாகத் தெரியவில்லை. சமீபத்தில் வெளியிடப் பட்ட ஏர்டெல்லின் புதிய லோகோவும் ஏற்கனவே பிரபலமான வோடபோனின் ரத்தச் சிவப்பு லோகோவும் அச்சு அசலாக ஒன்றாக இருப்பதைப் பாருங்கள்!


சினிமா விரும்பி

இந்திய நாணயத்துக்கு ஒரு சின்னம்

பொதுவாழ்வில் நாணயத்துக்கு ஒரு சின்னமாகப் பெருந்தலைவர் காமராஜ், அமரர் கக்கன் போன்றோரைச் சொல்வார்கள். இப்போது இந்திய நாணயத்துக்கே ஒரு சின்னம் வந்து விட்டது. கிட்டத்தட்ட 120 கோடி மக்கள் தொகை, தேசத்தின் உற்பத்தி 1.25 ட்ரில்லியன் அமெரிக்க டாலர்கள், ஒரு ட்ரில்லியனுக்கு மேல் GDP உள்ள பன்னிரண்டு நாடுகளில் ஒன்று; (பன்னிரண்டாவதுதான், இருந்தாலும் பரவாயில்லை, நூற்றுப் பன்னிரண்டு இல்லையே !) இன்றைய தேதியில் உலகின் அதிவேக வளர்ச்சி கொண்ட நாடுகளில் ஒன்று எனப் பல பெருமைகள் இருக்கும் போது நம் நாணயத்துக்கென்று ஒரு சின்னம் இருப்பது முறைதானே?

இதை உருவாக்கியவர் D. உதயகுமார் என்ற ஒரு தமிழர் என்பதிலும் நமக்குப் பெருமைதான். வெறும் ஹிந்தி 'ர' வில் மேலே இரண்டு கோடுதானே போட்டார், இது என்ன பெரிய விஷயமா? மறைமுகமாக அல்ல, கிட்டத்தட்ட நேரிடையாகவே ஹிந்தியைத் திணிக்கிறார்களே (கேட்டால் அது ஹிந்தி அல்ல, தேவநாகரி என்று சப்பைக்கட்டு கட்டுவார்கள்!) என்றெல்லாம் விமர்சனங்கள் உள்ளன. இவற்றில் ஓரளவு நியாயமும் உள்ளது. இருப்பினும், தேசத்துக்கென்று ஒரு மூவர்ணக் கொடியைப் போல், ஒரு ' ஜன கண மன ' வைப் போல், ரூபாய் நோட்டில் மகாத்மா காந்தியைப் போல் இதுவும் பெருமிதம் கொள்ள வேண்டிய ஒன்றுதான். புழக்கத்தில் உள்ள கரன்சி நோட்டுக்களின் எண்ணிக்கையில் நாம்தான் உலகில் முதலிடம் என்று நினைக்கிறேன். (தவறாக இருந்தால் திருத்தவும்) . அந்த நோட்டுக்களில் இந்தச் சின்னம் அச்சிடப்படாது என்பது சற்றே ஏமாற்றமளிக்கிறது! (இந்தக் கட்டுரை எழுதிப் பல மாதங்களுக்குப் பிறகு செப்டம்பர் 2011 இல் ' र ' சின்னம் பதித்த இரண்டு ரூபாய் நாணயங்கள் புழக்கத்தில் வந்து விட்டன!) இது இல்லாமலே கூடக் கண்டிப்பாக இந்தச் சின்னம் உலக அளவில் விரைவில் பிரபலமாகியே தீரும். அமெரிக்கா (டாலர்), இங்கிலாந்து ( U.K பவுண்டு ) , ஜப்பான் (யென்) , ஐரோப்பிய யூனியன் (யூரோ) இவற்றுக்கு இணையாக நம் ரூபாய்க்கும் ஒரு சின்னம் வந்து விட்டது. மேலும் Rupee, ருப்பையா என்றெல்லாம் அழைக்கப்படும் நேபாளம், பாகிஸ்தான் , இலங்கை மற்றும் இந்தோனேசிய நாட்டுக் கரன்சிகளில் இருந்து நமக்கு ஒரு தனிப்பட்ட அடையாளம் இருக்கப் போகிறது. ஒரே ஒரு சிறு குறை! டாலருக்கு $ என்றும் சென்டுக்கு c இன் மேல் இரண்டு கோடு என்றும் வழங்குவது போல் நம்முடைய நயா பைசாவுக்கு ஒரு சின்னம் இல்லாமல் விட்டு விட்டார்கள்! பின்னாளில் உருவாக்குவார்களோ என்னவோ!

வரவேற்கிறோம்! வாழ்க र !

சினிமா விரும்பி

'எந்திரன்' திரை விமர்சனம்

வலை உலகில் பலரும் முதல் இரண்டு நாட்களிலேயே விமர்சனம் எழுதித் தள்ளி விட்டார்கள். நானும் படம் பார்த்து விட்டு வந்து பதிவு எழுதாமல் விட்டால் ஏதோ செவ்வாய் கிரகத்திலிருந்து வந்தவன் போல் என்னைப் பார்ப்பார்கள் என்பதால் இந்தப் பதிவு!

ரோபோ (அது ரோபோ அல்ல ரோபோட் என்று எனக்கு லயோலாக் கல்லூரியில் பேராசிரியர் ஒருவர் சொல்லித் தந்தது வேறு விஷயம்!) பற்றிய படம் என்றதும் 'என்னடா, கான்செப்ட் ரொம்பப் பழசாகிப் போச்சே, எங்கே ஸ்கூல் பசங்க டிராமா போடுவது போல் கையையும் காலையும் 'விசுக் விசுக்'கென்று ஆட்டிக் கொண்டு நடந்து சொதப்பி விடுவார்களோ' என்று பயந்தேன். நல்ல வேளை அப்படி ஒன்றும் நடக்கவில்லை! ரோபோவின் நடை,உடை ,பாவனை,பேச்சு மிகவும் அருமையாக வந்திருக்கிறது. படம் பார்க்கும் முன் நான் மொத்தம் இரண்டு ரஜினி (ஒன்று விஞ்ஞானி வசீகரன் , மற்றொன்று சிட்டி ரோபோ ) என்றுதான் நினைத்திருந்தேன் .பிறகுதான் தெரிந்தது , மூன்றாவதாக ஒரு வில்லன் ரோபோ ( சிட்டி வெர்ஷன் 2.0)வும் உண்டு என்று . ஒரிஜினல் சிட்டி cute என்றால் சிட்டி 2.0 deadly! அடேங்கப்பா ! என்னா வில்லத்தனம் ?! வாயைக் கோணிக்கொண்டு 'ரோபோ' என்று அவர் (அது?) சொல்லும்போது தியேட்டரில் விசில் பறக்கிறது. சண்டைக் காட்சிகளில் இப்படி ஒரு அனல் பறப்பதைத் தமிழ் சினிமா இது வரை கண்டதில்லை.Yuen Woo Ping க்கும் பீட்டர் ஹெயினுக்கும் கொடுங்கப்பா ஆளுக்கு ஒரு பாட்டில் ஒயின்!

வசீகரனின் காதலி சனாவாக ஐஸ்வர்யா ராய் . மெதுவா, மிக மெதுவா, வயதாகிக் கொண்டிருக்கும் ஒரு பேரிளம்பெண்! சந்தானம் மற்றும் கருணாஸின் காமெடி எடுபடவில்லை என்றால் பாவம் அவர்கள் என்ன செய்வார்கள்? சிட்டி செய்யும் குறும்புகளே போதும் என்று இயக்குனர் விட்டு விட்டார் போல. ஆனால் உதவாக்கரை எடுபிடிகளாக இருக்கும் அவர்களிருவரும் திடீரென்று விஞ்ஞானி ரஜினிக்கு துரோகம் செய்வதை ஏற்க முடியவில்லை.

பச்சைமுத்து கேரக்டரில் பத்தே நிமிடம் வரும் கலாபவன் மணி தமிழர்களை மிகவும் இழிவு படுத்தும் வசனம் ஒன்றைப் பேசுகிறார். கண்டிப்பாகக் கண்டிக்கப்பட வேண்டிய இந்த வசனத்தைப் பற்றி இதுவரையில் யாரும் பெரிதாகக் கண்டனம் எழுப்பியதாகத் தெரியவில்லை

இடைவேளைக்குப் பின் இரண்டு மூன்று முறை ரோபோவும் சனாவும் டூயட் பாடுகிறார்கள். சற்றே அலுப்புத் தட்டுகிறது. விஞ்ஞானி வசீகரன் பாடும் பெருவில் படமாக்கப் பட்ட 'கிளிமாஞ்சாரோ' பாடல் ஒரு விஷுவல் ட்ரீட். தாளம் போடவும் வைக்கிறது.இந்தப் பாடலில் பா. விஜயின் வரிகள் சற்றே offbeat! அதே போல் இன்னொரு பாட்டு அந்த ரஜினியையே பாட வைத்திருக்கலாம். பாடல்களில் 'கிளிமாஞ்சாரோ'வுக்கு அடுத்ததாக 'அரிமா அரிமா'வைச் சொல்லலாம். மற்றதெல்லாம் OK ரகம்.


இயக்குனர் ஷங்கருக்கு ட்ராபிக் போலீசைக் கண்டால் என்ன கோபமோ தெரியவில்லை!
'இந்தியன்' முதல் ஒவ்வொரு படத்திலும் அவர்களைக் கலாய்க்கிறார். எந்திரனில் கான்ஸ்டபிளாக வருவது மறைந்த கொச்சி ஹனீபா. கொஞ்ச நேரமே வந்தாலும் ரகளை!

என்னதான் ரோபோடிக்ஸ் பற்றிய படம் என்றாலும் நாம் பார்ப்பது முழுக்க முழுக்கப் பொழுது போக்குக்காக ஒரு தமிழ்ப்படம், அதுவும் ரஜினி படம் என்பதை சில இடங்களில் மறந்து விட்டார்கள். வழக்கமாக ரஜினிக்குக் கொடுக்கும் grand entry இல்லாதது, விவேக்கோ அல்லது வடிவேலுவோ செய்யும் காமெடி ரகளை இல்லாதது, ரஜினி கலாபவனுடன் சண்டை போடாமல் தலை தெறிக்க ஓடுவது போன்றவற்றை ஏற்கவே முடியவில்லை. பட வசனங்களில் ஆங்கில நெடி அதிகம். சனாவிடம் சிட்டி ரஜினி சொல்கிறார் " நான் 72 language இல் lullaby பாடித் தூங்க வைப்பேன்". இதையே 'நான் 72 மொழிகளில் தாலாட்டுப் பாடுவேன் ' என்று சொல்ல முடியாதா ?

ரோபோவின் திறமைகளைக் காட்டச் சின்னச் சின்னதாகப் பல காட்சிகளைச் செதுக்கியிருப்பதை ரசிக்க முடிகிறது. சிட்டி ரோபோ அசுர வேகத்தில் பல பெண்களுக்குக் கையில் மெஹந்தி வரைந்து விடுவது, மிகப் பெரிய ஒரு ப்ரைம் நம்பரைத் திரையில் எழுதிக் காட்டி விட்டு 'இதை சரி பார்க்க விஞ்ஞானிகளுக்கு ஏழு வருஷம் ஆகும்' என்பது, சதுரமாக ஆம்லெட் போடுவது, நிச்சயதார்த்தத்தின் போது சளைக்காமல் jugglery செய்வது, கெட்ட ரோபோ குண்டடி பட்ட தன் இடது கண்ணிலிருந்து குண்டை எடுத்தெறிந்து விட்டுத் தானே கண்ணை ரிப்பேர் செய்து மீண்டும் மாட்டிக் கொள்வது மற்றும் பல. ஹிந்தி 'Three Idiots ' பாணியில் ரோபோ பிரசவம் பார்க்கும் காட்சி ஒன்று உள்ளது. ஒரிஜினலைப் பார்த்தவர்களுக்கு இதில் சுவாரஸ்யம் கம்மிதான். ஒரு காட்சியில் MBBS படிக்கும் ஐஸ்வர்யா சிட்டியின் உதவியுடன் பரீட்சையில் ஹைடெக்காக பிட் அடிக்கிறார் என்பதும் நெருடுகிறது.

இடைவேளைக்குப் பின் நாம் எதிர்பார்க்கும் முன்பே க்ளைமாக்ஸ் தொடங்கி விடுகிறது.ரொம்ப நீளமான க்ளைமாக்ஸ் என்றாலும் ஒரு நொடி கூடத் தொய்வு இல்லை. Nail biting finish!! தமிழில் இது வரை வந்த பிரம்மாண்டங்களை எல்லாம் 'ஜுஜுபி'ஆக்கி விடுகிறது இந்த அண்ட பிரம்மாண்டம்! ஏற்கனவே பலரும் எழுதியது போல் ரத்னவேலு கேமரா, ஆண்டனி கோன்சால்விஸ் படத்தொகுப்பு சாபு சிரிலின் கலை எல்லாமே கன கச்சிதம். போயும் போயும் மும்பையின் பழைய டேனி டென்சோங்பாவை விட்டால் வேறு புது வில்லனே இவர்களுக்குக் கிடைக்கவில்லையா?! கடைசியில் திரையில் 15 நிமிடம் கிரெடிட்ஸ் ஓடும் போது ' அடேங்கப்பா! கம்ப்யூட்டர் கிராபிக்ஸ் துறையில் இத்தனை தமிழர்களா ! 'என்ற பிரமிப்பு ஏற்படுகிறது.

படம் முழுக்க மறைந்த எழுத்தாளர் சுஜாதா விரவிக் கிடக்கிறார் என்றால் அது மிகையில்லை . 'ஐயோ! இப்படி ஒரு கெட்ட ரோபோட்டின் கையில் உலகம் சிக்கி விடக் கூடாதே!' என்று நாம் மனம் பதைக்கும் போதே படம் முழு வெற்றி அடைந்து விடுகிறது! பாலிவுட் பாஷையில் சொல்வதென்றால் 'பைசா வசூல்!'

எந்திரன்- 2010 இன் எம்.ஜி.ராமச்சந்திரன்

சினிமா விரும்பி

'கவிக்கோ அப்துல் ரஹ்மான்'

முன்பொரு முறை குமுதத்தில் படித்தது:

கவிக்கோ அப்துல் ரஹ்மான் திரைப் படப் பாடல் எழுதுவதில் என்றுமே ஆர்வம் காட்டியதில்லை. நண்பர் ஒருவர் ' உங்கள் பாடல் சிதைக்கப் படாது' என்று உறுதியளித்து இரண்டு பாடல்கள் அவரை வலுக் கட்டாயமாக எழுத வைத்தார் . முதல் பாடல் ' என்னடி கோபமா? உன் பக்தனுக்கு நீ தருவதென்ன சாபமா? 'என்று துவங்கியது. மூட நம்பிக்கைகளுக்குப் பெயர் போன திரை உலகில் இது முற்றிலும் புரட்சிகரமானது. சவுண்ட் என்ஜினீயர் உடனே சொன்னார் ' என்ன சார்? முதல் பாட்டிலேயே சாபம், கீபம் என்றெல்லாம் வருது!' கவிஞர் பட்டென்று பதிலளித்தார் ' அப்படியானால் இரண்டாவது பாட்டை முதலில் ரெகார்ட் பண்ணுங்க' . விசித்திரத்திலும் விசித்திரம், அந்தப் படம் கடைசியில் வெளி வரவே இல்லை! இப்போது சொல்லுங்கள் இது மூட நம்பிக்கையா இல்லையா?

சினிமா விரும்பி

'பாடலுக்குப் பின்னால் ஒரு கதை'

பாடலாசிரியர் கவிஞர் முத்துலிங்கம் சில ஆண்டுகளுக்கு முன் 'துக்ளக்'கிலும் தொலைக்காட்சியிலும் கொடுத்திருந்த பேட்டிகளில் இருந்து நான் தொகுத்தது:

கவிஞர் முத்துலிங்கத்தின் மேல் அமரர் எம்.ஜி.ஆருக்கு அலாதி பிரியம். ஒரு கால கட்டத்தில் எம்.ஜி.ஆரின் எல்லாப் படங்களிலும் இவருக்கு ஒரு பாட்டு கண்டிப்பாக உண்டு. 'மீனவ நண்பனில்' எல்லாப் பாடல்களும் எழுதப்பட்டு விட்ட நிலையில் எம்.ஜி.ஆர் தலையிட்டு ஒரு கனவுப் பாடல் முத்துலிங்கத்துக்காக introduce செய்தார். எம்.ஜி.ஆர் போனில் அழைத்த போது கவிஞர் சொன்னார் " எல்லாப் பாட்டும் எழுதி முடிச்சுட்டாங்களாமே?" எம்.ஜி.ஆரின் பதில்: " உன்னை விட்டுட்டு எப்படிய்யா அது முடியும்?!"

கவிஞர் எழுத ஆரம்பித்தார் :

"அழகுகள் உன்னிடத்தில் அடைக்கலம்;
உன் அங்கங்கள் மன்மதன் படைக்கலம் "

இயக்குனர் அமரர் ஸ்ரீதரும் இசை அமைப்பாளர் எம். எஸ். வீயும் கேட்டார்கள் "படைக்கலமா? படைக்களமா?"

கவிஞர் சொன்னார்: "கலம் என்றால் ஆயுதம்; களம் என்றால் யுத்தம் நடக்குமிடம். இரண்டும் எழுதலாம் . நான் எழுதியது படைக்கலம் ."

பிறகு யாரோ கமென்ட் அடிக்கிறார்கள்: "என்னய்யா இது அடைக்கலம் அது இது என்று; பாதிரியார் பேர் மாதிரி !"

கவிஞர் உடனே பாட்டையே மாற்றி எழுதுகிறார்:

"தங்கத்தில் முகமெடுத்து, சந்தனத்தில் உடலெடுத்து
மங்கை என்று வந்திருக்கும் மலரோ,
நீ... மாலை நேரப் பொன் மஞ்சள் நிலவோ?!

இதைத்தான் இன்று வரை ஜேசுதாஸ் மற்றும் வாணி ஜெயராம் குரலில் நீங்களும் நானும் கேட்டுக் கொண்டிருக்கிறோம்!

சினிமா விரும்பி

‘DASAVATHARAM’ MOVIE REVIEW

'என்னடா அரதப் பழசான பதிவாயிருக்கிறதே!' என்று பார்க்கிறீர்களா? அது ஒன்றுமில்லை! 'தமிழ்மணம்' திரட்டியில் என் போன்ற சினிமாப் பைத்தியங்களுக்காகத் 'திரைமணம்' என்று ஒரு புதிய பகுதி தனியாக ஆரம்பித்திருப்பதால் இந்த மீள் பதிவு!

Just about everything that can be said about ‘Dasavatharam’ has been said in reviews in the net. Since I am a little (!) late, I will try to add a few of my own observations.

The first thing that struck me when I saw the film was that Kamal must have been influenced in his teens by MGR’s all time hit ‘ulagam suRRum vaaliban’ . But then ‘U Su Vaa’ had four heroines, plenty of lilting duets, many villains, Nagesh’s comedy and the breathtaking visuals of Japan (Expo 70) and the Asia Pacific, whereas the ‘non-stop –chase- within- 5 -days’ format of ‘Dasavatharam’ doesn’t permit him to have even one duet with Asin!

The first ten minutes of 12th century Rangaraja Nambi are superb! (though I doubt if Kulothunga Chola really did this cruel act). Napoleon, Asin , Kamal’s acting and dialogues, Hariharan’s voice, the lyrics by Kavignar Vaali and music - just about everything falls into place, making you long for more. Kamalji, when are you going to take up your dream project ‘ Kalki’s Ponniyin Selvan’?

After Rangaraja Nambi, the role I liked most was that of Fletcher. Anyone who is not an avid watcher of Tamil films will mistake him for a real American actor. The sheer ruthlessness of this character has to be seen to be believed! Boy! I lost count of the number of people he killed in the film!

As many have mentioned in their reviews, one does not really require all the ten avtars in the story, the most avoidable add-ons being Khalifulla Khan and George Bush. What does Khan do other than just appearing tall on screen like a circus clown on stilts? You’ll be immediately tempted to compare this with the inimitable dwarf of ‘aboorva sagotharargal’ and the disappointment will be huge. Kamal has tried to keep one tall avtar just for correlation with the mythical Trivikrama. In the process, even veterans like Nagesh and KR Vijaya have got wasted. The movie appears disjointed in places. Someone in the movie hall commented “ padam adikkadi maaRudhuppaa! reNdu mooNu vERa vERa padam paarkkaRa maadhiri irukku!”

It is difficult to imagine a Tamil film today without either of the comedians Vadivelu and Vivek. Kamal makes it up with his brilliant comedy as CBI officer Balram Naidu. On occasions, his dialogue delivery reminds you of the late Baliah. All the comic dialogues in the film (after throwing away his cellphone in somebody else’s car to avoid being tracked by the villain , Govind Kamal tells his friend ‘inimEl avanukkup pidichchudhu saniyan’; Balram Naidu comments on Khan’s height, ‘yEmpaa lighthousu! ENi maadhiri irukkiyE un pEr enna Bin Ladderaa?)’ have a solid Crazy Mohan flavour, though Kamal is credited for dialogues in the titles. Naidu’s punchline ‘When a Telugu settled in Chennai like me can speak fluent (!) Tamil, why are you, a Tanjorean , speaking stubbornly in English? This way , how do you expect Tamil to grow?’ slaps many a Tamil straight on his/ her face.

Dalit leader Vincent Bhoovaragan’s Malayalam loaded southern dialect and the revolutionary poems recited by his assistant (courtesy: Kavignar Vairamuthu??) are very authentic. The make ups of Krishnaveni paatti , Khan and to some extent Bhoovaragan are shoddy, reminding you of Ajit’s super duper flop ‘Citizen’. At times I wonder, when Kamal’s original face is totally suppressed in a mask, as in the case of the Japanese Shingen Narahashi ( a clever juggling of the name Narasimha!) where, even the eyes don’t betray Kamal, what charm is there for a diehard Kamal fan to watch the role? It is as good as performed by another artiste. During the Narahashi scenes, you get a small dose of 'Enter the Dragon' type sister sentiment! The climax fight sequence between Fletcher and Narahashi is simply mind boggling!

I think most people are being unfair to the music director Himesh Reshammiya. My rating of his song’s are: 1. Kallai mattum 2. ulaga naayaganE 3. Mukundaa, Mukundaa . Stay away from the remix number of ‘Oh! Oh! Sanam!’ sung by Himesh himself (only in the album, not picturised) if you are particular about Tamil pronunciation by singers! Background score by Devi Sri Prasad is racy, enhancing the quality of the chases by leaps and bounds. Kavignar Vaali shines in his forte of Vaishnavism in ‘Kallai mattum’ and ‘Mukundaa, Mukundaa’ while Kavignar Vairamuthu excels in ‘ulaga naayaganE’.

Normally, Sardarjis in Tamil films speak either Hindi or a funny Tamil. In Dasavatharam, for authenticity, Kamal, as the Indipop singer Avtar Singh and Jayaprada have spoken Punjabi. Thank god, he didn’t resort to his oft- repeated Madras Bhaashai this time for any of the roles! And why did Kamal have to choose the long forgotten Jayapradha when any of today’s heroines would have been an ideal match for Avtar Singh? Is it because he wanted to recreate the ‘Salangai Oli’ magic ? Asin has done a pretty decent job as the 12th century Kodhai and the effervescent Iyengar girl Aandaal from Chidambaram.

It is very thoughtful of Kamal (or the director KS Ravikumar) to have named the monkey (cute!) in the genetics laboratory as Hanu.

There is zero glamour in the film, in spite of the much hyped Mallika Sherawat. She was any day more glamorous in her earlier films!

One final sentence: Forget all the hype, forget chaos theory and butterfly effect, forget the debate on whether the film is ‘World Class’ or not- just go, enjoy the film by surrendering yourself to the entertainment that ‘ulaga nayagan’ provides you. You’ll come out appreciating his hard work and courage to experiment!

சினிமா விரும்பி

‘Raavan’ (Hindi) Movie Review

After all the hype, when you go with the expectation that Maniratnam is going to view ‘Ramayan’ from a totally fresh perspective , what you get is, non- stop downpour throughout the film which is irritating beyond a point. Aishwarya Roy gets kidnapped in the beginning. From then on till interval, there’s not a single inch of progress in the story. In fact, from kidnapping to interval, there is an assortment of disjointed scenes making us wonder if the editor went for a power nap! Even if the director shuffles all these scenes at random, it won’t make any difference! In the jungle, Aishwarya is sometimes tied down with a rope while on many other occasions, she is totally free! Every now and then Aishwarya and Abhishek Bachchan exchange fiery challenges. We can’t make out why Aishwarya, supposed to be a courageous lady, jumps off the cliff once. (It is another matter that she escapes death a la ‘Punnagai Mannan’ (Yesteryear Tamil superhit of K. Balachander with Kamal and Revathy)) ‘How can I shoot a woman who stands in front of me absolutely not scared of death when I point a gun at her?!’ is the logic given by Abhishek for not killing her for 14 days. No big deal! He applies on his face sometimes kajal, sometimes charcoal and sometimes pure mud and does some facial gimmicks like as ‘bak bak’. In the end when Aishwarya repeats the same ‘bak bak’ it’s a big slice of comedy! Kya zaroorat hai Mani Sir?!

Abhishek is a reasonably peace- loving common man in the flashback. What made him such a pucca jungle citizen (!) is not shown convincingly. He comes out as a forest man from Congo or something! You can infer that they have tried to portray Ram in an oblique villainous shade {Ram (Vikram in Hindi) kills by deceit Vibheeshan who volunteers for a peace talk. In the end also, the grey shade of Ram is clearly visible}. Other than this, what the director is trying to say about Sita and Raavan characters is simply not clear. He hasn’t bothered to explain it to the average viewer either. Govinda does some banana peel comedy in the name of Hanuman. They say Hanuman is supposed to be extremely intelligent. Here, they haven’t troubled Govinda with any such thing!

Not a single song is in the right slot (other than Shoorpanaka Priya Mani’s engagement song). Why a ‘Dasavataharam’ style half broken Ranganatha statue comes on screen suddenly is not known!

Locales are excellent, Camera is brilliant and they have stunned you technologically. It is a pity that there is nothing in the movie other than these. If you ask me whether I liked anything at all in a film of such epic proportions, I’ll only say I liked the name given to Sita by Manitatnam very much…. ‘Raagini’

Cinema Virumbi

'ராவண்' (ஹிந்தி) திரை விமர்சனம்

'மணிரத்னம் ராமாயணத்தைக் கொஞ்சம் மாறுபட்ட கோணத்திலிருந்து பார்க்கப் போகிறார் போல' என்று ஆவலோடு போய் உட்கார்ந்தால்.......படம் முழுவதும் தேவையே இல்லாமல் எரிச்சலூட்டும் அளவுக்குக் கொட்டும் மழை. படத்தின் ஆரம்பத்தில் ஐஸ்வர்யா ராய் கடத்தப் படுகிறார். அதன் பிறகு இடைவேளை வரையில் கதையில் ஒரு 'இன்ச்' கூட முன்னேற்றம் கிடையாது. சொல்லப் போனால் கடத்தலுக்குப் பிறகு இடைவேளை வரை துண்டு துண்டான காட்சிகள் , எடிட்டர் தூங்கி விட்டாரோ என்று நினைக்கத் தோன்றுமளவுக்கு! இயக்குனர் இவற்றை எப்படிக் குலுக்கிப் போட்டாலும் பெரிய வித்தியாசம் எதுவும் இருக்காது. காட்டுக்குள் சில சமயம் ஐஸ்வர்யாவைக் கட்டிப் போட்டிருக்கிறார்கள். சில சமயம் டோட்டலி ப்ரீ! அடிக்கடி ஐஸ்வர்யாவும் அபிஷேக்கும் ஆவேசமாக சவால் விட்டுக் கொள்கிறார்கள். மிகுந்த தைரியசாலியான ஐஸ்வர்யா எதற்காக ஆரம்பத்தில் ஒரு முறை மலை மேலிருந்து குதிக்கிறார் என்று தெரியவில்லை. (பிறகு 'புன்னகை மன்னன்' பாணியில் உயிர் தப்புகிறார் என்பது வேறு விஷயம்!) 'நான் துப்பாக்கியை நீட்டும் போது சாவைப் பற்றி இம்மியளவு கூட பயம் இல்லாமல் தைரியமாக என் எதிரே நிற்கும் இந்தப் பெண்ணை நான் எப்படி சுடுவது?' என்கிறார் அபிஷேக். இது ஒன்றும் கம்ப சூத்திர லாஜிக்காகத் தெரியவில்லை! முகத்தில் சில சமயம் மை+ கரி, சில சமயம் சேறு பூசிக் கொண்டு அவ்வப்போது 'பக் பக்' என்பது போன்ற பல முக சேஷ்டைகளைச் செய்கிறார். கடைசியில் ஐஸ்வர்யா அதே 'பக் பக்'கைத் திரும்பச் செய்வது பெரிய காமெடி பீஸ் ! தேவைதானா மணி சார்?!

பிளாஷ் பேக்கில் ஓரளவு அமைதியான, சாதாரணக் குடிமகனான அபிஷேக் திடீரென்று பக்கா காட்டுவாசியானது எப்படி என்று பெரிதாக விளக்கம் எதுவும் இல்லை. ஏதோ காங்கோ நாட்டு வனவாசி போல் செய்திருக்கிறார்கள்! ராமன் கேரக்டரை (ஹிந்தியில் விக்ரம்) ஓரளவு வில்லனாகக் காட்ட முயல்வது தெரிகிறது (அமைதித் தூது பேச வந்த விபீஷணனை சுட்டுக் கொல்கிறார் விக்ரம்;படத்தின் முடிவிலும் அவரிடம் வில்லன் சாயல் தாராளமாகவே தெரிகிறது ). மற்றபடி ராவணன் மற்றும் சீதை கேரக்டர்களைப் பற்றி என்ன சொல்ல வருகிறார் இயக்குனர் என்று சுத்தமாகப் புரியவில்லை. அவரும் மக்களுக்குப் புரிய வேண்டுமே என்று பெரிதாக மெனக்கெடவில்லை. அனுமன் வேடத்தில் கோவிந்தா செய்வது 'கெக்கே பிக்கே' காமெடி. அனுமனுக்கு நல்ல புத்திக் கூர்மை உண்டு என்பார்கள்; இதில் கோவிந்தாவுக்கு அப்படி எல்லாம் ஒன்றும் சிரமம் கொடுக்கவில்லை!

பாடல்களில் ஒன்று கூடப் பொருத்தமான இடத்தில் இல்லை (பிரியா மணியின் திருமணக் கொண்டாட்டப் பாடலைத் தவிர) .படத்தின் நடுவே வரும் பாதி உடைந்த (தசாவதாரத்தில் வருவது போன்ற) ரங்கநாதர் சிலை எதற்கென்றே தெரியவில்லை!

லொகேஷன் அற்புதம், கேமரா தத்ரூபம், டெக்னிகலாக பிரம்மாண்டமாக மிரட்டி இருக்கிறார்கள் என்பதைத் தவிர படத்தில் ஒன்றுமே இல்லை என்பதுதான் மிக வருத்தமான உண்மை.இவ்வளவு பிரம்மாண்டமான படத்தில் மனத்தைக் கவர்ந்த விஷயம் எதுவுமே இல்லையா என்றால், சீதை கேரக்டருக்கு மணிரத்தினம் வைத்த பெயர் 'ராகினி' எனக்கு மிகவும் பிடித்தது!

சினிமா விரும்பி

கண்ணீரா? தங்கமா?

2007 இல் http://payananggal.blogspot.com இன் திரு வாஞ்சிநாதனும்
அதற்கு முன்பே http://forumhub.com இல் திரு அருளரசனும் வெண்பா
முயற்சியில் இறங்கியிருக்கிறார்கள் .

அவர்களிடமிருந்து நான் எடுத்துக் கொண்ட ஆங்கில மூலம் கீழே :

If it were possible to heal sorrow by weeping and to raise the dead
with tears,
gold were less prized than grief.
----Sophocles

நான் செய்த தமிழாக்கம் (சத்தியமாக வெண்பா அல்ல!) இதோ:

கண்ணீரா? தங்கமா?


அழுது புரண்டா துக்கம் தீர்ந்திடுமா?
கண்ணால ஜலம் விட்டாப் போதும்;
செத்தவன் எழுந்திடுவான்னா,
தங்கம் ஏன்யா வாங்குற?
லிட்டர் கணக்காக் கண்ணீர் வாங்கிப் போடு!


சினிமா விரும்பி

'மதமா, மரமா?'- சென்னை ஆட்டோக்களில் போதனை

சமீபத்தில் சில நாட்கள் சென்னை செல்ல நேர்ந்தது. ஓரிரு ஆட்டோக்களின் பின்னால்
" மதம் வளர்க்காமல் மரம் வளர்ப்போம்' என்ற போதனை வாசகம் காணப் பட்டது. மதத்தைப் பற்றி யார் வாய் திறந்தாலும் உடனே நாசி துவாரங்கள் புடைத்து விடும் பெரிய மதாபிமானி நான் இல்லைதான். இருந்தாலும் இது எனக்கு சம்பந்தா சம்பந்தம் இல்லாத அபத்தக் களஞ்சியமாகத் தோன்றுகிறது. இதையே சற்று மாற்றி
" மத வெறி தவிர்ப்போம்; மரங்கள் வளர்ப்போம்"
என்று எழுதினால் அழகுணர்வோடு பலருக்கும் ஏற்புடையதாகவும் இருக்குமே?!

சினிமா விரும்பி

பார்த்திபனின் 'குடைக்குள் மழை' யும் 'Karthik Calling Karthik 'கும்

பார்த்திபனின் 'குடைக்குள் மழை' நினைவிருக்கிறதா? (கார்த்திக்
ராஜாவின் மனதை வருடும் இசையை மறக்க முடியுமா?) இடைவேளையின்
போது தன் கூடப் பிறந்தவன் என்று அதிரடியான இன்னொரு பார்த்திபனை
அறிமுகப் படுத்துவார். அவர் செய்யும் லொள்ளு தாங்க முடியாது! படம் முடியும்
போதுதான் தெரியும், தன் அடி மனதில் உள்ள கெட்ட எண்ணங்களுக்கெல்லாம்
ஒரு உருவம் கொடுத்து, இல்லாத ஒரு கூடப் பிறந்தவனைத் தானே உருவாக்கி,
அவனைக் கொலையும் செய்து விட்டதாக பிரமையில் வாழ்வார். கிளைமாக்சில்
டாக்டர் ருத்ரன் நமக்கு எல்லாவற்றையும் விளக்குவார்.

முழுமையாக இல்லா விட்டாலும் இந்த knot சமீபத்தில் வெளி வந்த பர்ஹான்
அக்தரின் 'Karthik Calling Karthik' ஹிந்திப் படத்தில் எடுத்தாளப் பட்டுள்ளது. சிறு
வயதில் தன்னை எப்போதும் மிரட்டி உருட்டி வந்த அண்ணனைத் தான்
அப்போதே கொன்று விட்டதாகக் குற்ற உணர்வில் வாழ்கிறார். கிட்டத் தட்ட
கடைசியில்தான் தெரிகிறது, அவருக்கு சகோதரனே கிடையாது என்று! நடிகர்/
தயாரிப்பாளர் பர்ஹான் அக்தரோ அல்லது கதாசிரியர்/ இயக்குனர் விஜய்
லால்வானியோ நம்ப ஊர்ப் படத்தைப் பார்த்திருக்க வேண்டும்! அல்லது
எல்லோருமே ஓரிரு ஆங்கிலப் படத்திலிருந்து ஐடியா எடுத்தார்களோ
தெரியவில்லை! ஹிந்திப் படத்தில் தீபிகா படுகோனும் உண்டு ; இசை ஷங்கர்
எஹ்சான் லோய். ஒரு நடை போய்த்தான் பாருங்களேன்!

சினிமா விரும்பி

இந்திய ஒருமைப்பாடும் சில ஓவியங்களும்

சமீபத்தில் தில்லி இந்தியா ஹாபிடட் சென்டரில் திருமதி வனிதா ஜாதவ் என்ற பெண் ஓவியர் வரைந்த சில ஓவியங்களைப் பார்க்கும் வாய்ப்புக் கிடைத்தது. அவற்றில் சில கண்ணையும் சில கருத்தையும் கவர்ந்தன. பெரும்பாலானவை 'இந்திய ஒருமைப்பாடு' என்ற கருத்தைக் கொண்டிருந்தன. இரண்டாம் முறை சென்ற போது அவரே அங்கு வந்து பார்வையாளர்களின் கருத்துக்களைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்தார். அவர் அனுமதியுடன் சிலவற்றை இங்கு வலைப் பதிவர்கள் பார்வைக்குத் தந்திருக்கிறேன்.

அவர் தந்த இணைய முகவரிகள் கீழே:

vintajadhav@hotmail.com
www.jstudiogallery.com

சினிமா விரும்பி

‘Five Point Someone’ Vs ‘3 Idiots’

Since everybody has already stretched himself/herself to write the film review, as a person who enjoyed every single line of the novel, I have attempted to make a comparison: ‘Five Point Someone’ Vs ‘3 Idiots’.

Disclaimer: The following paragraphs contain many spoilers of the novel and the film! Take care!

The novel takes place in IIT during 4 years, 1991-94. The film takes place over (4 years in college+ 5 years outside) 2000-2009. I don’t remember if Fortis Hosptal Noida existed in 2005.

In the novel , the protagonist is Hari (Madhavan) with friends Ryan (Aamir Khan) & Alok (Sharman Joshi). In the film, it is Rancho (Aamir Khan), Farhan Qureshi (Madhavan) & Raju Rastogi (Sharman Joshi). In the original, Madhavan loves Prof. Cherian’s daughter Neha, while in the film, it is Aamir who loves Prof. Virus’ daughter Kareena Kapoor.

In the book, Kareena doesn’t have an elder sister, but only an elder brother who commits suicide. In the film, she has a Didi- Mona. In the book, only Kareena knows that it is a suicide and not an accident. In the film, Mona also knows this. Since there is no Didi in the novel, you don’t have the absurdity of a non doctor Aamir performing the delivery of Mona’s child! (Won’t the police arrest him?!)

In the book, you have a kind professor, Prof. Veera, while in the movie, all are villains and comedians.

In the book, all three of them get suspended after stealing the question paper (How gripping ‘Operation Pendulum’ used to be!) Unable to stand this, driven by strong guilt that he has committed a big crime, Sharman Joshi jumps from the 9th floor. He is saved because he is plump and because he fell in a pool of water. In the film, even before this theft, scared about his impending punishment for a much minor issue of trespassing into Prof. Virus’ house and because he doesn’t want to let down Aamir, Joshi jumps from the 3rd floor. In the original, his mother learns about the jump much later. In the film, it is immediate. In fact, in the novel, all three of them are jointly guilty of the question paper theft. In the movie, after being prodded and liberally helped by Kareena with her father's room keys, Aamir and Madhavan half heartedly do it for the sake of bailing out their friend Sharman Joshi.

In the book, Aamir has a scooter and Kareena drives her father’s car. In the film, the heroes don’t have any vehicle with Kareena alone owning a scooter.

In the book, you don’t have the mischievous small boy named millimeter or Madhavan’s parents (Presence of his parents is only broadly hinted at). The hardships faced by Sharman’s parents used to be very touching. In the film, it is reduced to a farce in the name of comedy. In the original, Aamir’s parents are an NRI couple and he hates them. In the film , he is an orphan.

The impersonation done in the name of Aamir doesn’t find a place in the original and hence no Javed Jaffrey or his father.

In the story, all three of them come last in the class, with Aamir being the real last. In fact, no company hires him either. In the film, he comes first (After all, he is a super hero!) with the other two being last rankers.

In the original, it is remotely hinted that Sharman Joshi wants to become a painter. (His father is said to have fallen off the ceiling when he was doing some painting and hence his lifetime handicap). In the movie, Madhavan wants to become a wild life photographer and finally chooses that career, throwing away his Engg. degree.

You won’t find Lobo, the student who commits suicide after unsuccessfully trying to make a helicopter model, in the book. Venkat who is the first ranker in the book becomes Chatur Ramalingam, the second ranker in the film. The famous scene in which he gives the ‘Chamatkar- Balatkar’ speech is not found in the novel. Nor is the sequence where all of them try hard to locate Aamir 5 years after passing out. Venkat was far more graceful in that he was only a 'muggo' but would not resort to unfair means to make other students fail in the exams (such as slipping 'Debonair' issues into their rooms the day before the exam!)

There is no fiancé or engagement for Kareena in the original.

Aamir Khan does some research with passion about mixing of the right lubricants in petrol. In the film, he makes some big inverter with many car batteries and a paddy milling machine with a scooter!

The sidesplitting comedy of Hari (Madhavan) drinking Vodka and blabbering in front of Prof. Cherian in a viva voce is not in the film.

Most important of all:

In the book, Aamir Khan fights against inhuman ragging by a senior and effectively saves himself and the other two. This forms the strong basis for their continued friendship throughout their college life. In the film, Aamir makes an entry after a fairly mild ragging of the others is complete and saves himself against ragging. One doesn’t see a very firm foundation being laid for their friendship here.

One last word:

Those who have only seen the film, pl. read the book;
Those who have only read the book, pl. see the film;
And those who haven’t done either, pl. see the film and then read the book!

Cinema Virumbi

'Five Point Someone' Vs '3 Idiots '

எல்லோரும் மாய்ந்து மாய்ந்து பட விமர்சனம் எழுதி விட்டதால், புத்தகத்தை அனுபவித்துப் படித்த நான் 'Five Point Someone' Vs '3 Idiots ' என்ற ஒப்பீட்டை செய்து பார்த்தேன். டிஸ்கி: படத்தைப் பற்றியும் புத்தகத்தைப் பற்றியும் நிறைய spoilers கீழே உள்ளன ! கவனம்!


புத்தகத்தில் கதை நடப்பது ஐ ஐ டியில் நான்கு ஆண்டுகள் , 1991-95 இல் . படத்தில் கதை நடப்பது கல்லூரியில் நான்கு ஆண்டுகள் + வெளியே ஐந்தாண்டுகள், 2000-2009 இல். 2005 இல் Fortis Hospital Noida இருந்ததாக ஞாபகம் இல்லை.

புத்தகத்தில் தன் கதை சொல்லும் ஹரி (மாதவன்), ரயான் (ஆமிர் கான்) மற்றும்
அலோக் (ஷர்மன் ஜோஷி) .
படத்தில் ராஞ்சோ (ஆமிர் கான்), பர்ஹான் (மாதவன்) மற்றும் ராஜு (ஷர்மன் ஜோஷி).
ஒரிஜினலில் புரொபசர் செரியனின் மகள் நேஹாவைக் காதலிப்பது மாதவன். படத்தில் புரொபசர் வைரசின் மகள் கரீனாவைக் காதலிப்பது ஆமிர் கான் .

புத்தகத்தில் கரீனாவுக்கு அக்கா கிடையாது. தற்கொலை செய்து கொண்ட அண்ணன் மட்டும்தான். படத்தில் அக்கா மோனா உண்டு.
புத்தகத்தில் அண்ணனின் மரணம் தற்கொலை என்பது கரீனாவுக்கு மட்டும் தெரியும். படத்தில் மோனாவுக்கும் தெரியும். கரீனாவுக்கு அக்காவே கிடயாது என்பதால், அவருக்கு மருத்துவரல்லாத ஆமிர் கான் பிரசவம் பார்க்கும் அபத்தமும் கிடையாது! (போலீஸ் பிடிக்க மாட்டார்களா?!)

புத்தகத்தில் நல்ல புரொபசர் வீரா உண்டு. படத்தில் நல்ல புரொபசர் யாரும் கிடையாது. எல்லாரும் காமெடி/ வில்லன்தான்.
புத்தகத்தில் மூவரும் கேள்வித்தாள் திருடிய பின் ( Operation Pendulum என்ன த்ரில்லிங் ஆக இருக்கும்!) சஸ்பெண்ட் செய்யப் படுகிறார்கள் . இதைத் தாங்க முடியாமல், உண்மையிலேயே பெரிய குற்றம் செய்து விட்ட குற்ற உணர்வால் , ஒன்பதாம் மாடியில் இருந்து குதிக்கிறார் ஷர்மன் ஜோஷி. குண்டாக இருப்பதாலும் , தண்ணீரில் விழுந்ததனாலும் உயிர் பிழைக்கிறார். படத்தில் திருட்டுக்கு முன்னாலேயே புரொபசர் வீட்டில் ஏறிக் குதித்த சிறிய குற்றத்துக்காக எடுக்கப்படும் ஒழுங்கு நடவடிக்கைக்கு பயந்தும் ஆமிர் கானைக் காட்டிக் கொடுக்க விரும்பாமலும் மூன்றாம் மாடியில் இருந்து குதிக்கிறார் . கதையில் அவர் குதித்தது அவர் அம்மாவுக்கு ரொம்ப நாள் கழித்துத் தான் தெரியும். படத்தில் உடனடியாகவே.

புத்தகத்தில் ஸ்கூட்டர் இருப்பது ஆமிர் கானிடம். கரீனா ஓட்டுவது தந்தையின் கார். படத்தில் மாணவர்களிடம் ஸ்கூட்டர் கிடையாது. கரீனாவிடம் மட்டுமே ஸ்கூட்டர் உண்டு.

கதையில் மில்லி மீட்டர் எனப் படும் சிறுவன் கிடையாது. மாதவனின் பெற்றோர் கிடையாது (வெறும் கோடி மட்டுமே காட்டப் படும்). ஷர்மான் ஜோஷியின் பெற்றோரின் கஷ்டங்கள் படிக்க சோகமாக இருக்கும். படத்தில் அது ஒரு காமெடி என்னும் கேலிக் கூத்து! கதையில் ஆமிர் கானின் பெற்றோர் ஒரு NRI தம்பதி. ஆமிர் அவர்களை வெறுக்கிறார். படத்தில் ஆமிர் ஒரு அநாதை.

இடைவேளையின் போது ஆமிர் கான் பேரில் நடக்கும் ஆள் மாறாட்டம் ஒரிஜினலில் கிடையாது. எனவே ஜாவேத் ஜாப்ரியோ அவர் தந்தையோ கிடையாது.

கதையில் நண்பர்கள் மூவரும் வகுப்பில் கடைசி ரேங்கில் வருவார்கள். அதிலும் ஆமிர் கான்தான் கடைசி. அவருக்கு எந்தக் கம்பெனியிலும் வேலையும் கிடைப்பதில்லை. படத்தில் அவர் மட்டும் முதல் ரேங்க் (சூப்பர் ஹீரோ அல்லவா ?! !) மற்ற இருவரும் கடைசி !

ஒரிஜினலில் ஷர்மான் ஜோஷி பெயிண்டராக விரும்புவார் என்பது லேசாக சொல்லப்படும். படத்தில் மாதவன் வன விலங்குகளைப் புகைப்படம் எடுக்கும் தொழிலை விரும்புகிறார். கடைசியில் எஞ்சினீயராகாமல் அந்தத் தொழிலையே தேர்ந்தெடுக்கிறார்.

ஹெலிகாப்டர் மாடல் செய்ய முயன்று தற்கொலை செய்து கொள்ளும் மாணவன் லோபோ கதையில் கிடையாது. கதையில் முதல் ரேங்க் வாங்கும் வெங்கட் படத்தில் இரண்டாம் ரேங்க் வாங்கும் சதுர் ராமலிங்கமாக வருகிறார். அவர் மேடையில் பேசும் புகழ் பெற்ற 'chamatkaar- balaatkaar' காட்சி கதையில் கிடையாது. படித்து முடித்து ஐந்து ஆண்டுகள் கழித்து எல்லோரும் ஆமிர் கானைத் தேடிக் கண்டு பிடிக்கும் காட்சிகளும் கிடையாது.

கதையில் கரீனாவுக்கு fiance ஓ நிச்சயதார்த்தமோ எதுவும் கிடையாது. ஆமிர் கான் ஸ்கூட்டரில் பெட்ரோலுடன் கலக்கும் lubricant பற்றி ஆர்வமுடன் ஆராய்ச்சி செய்வார். படத்தில் எதோ கார் பேட்டரியை வைத்து ஒரு இன்வர்ட்டர் செய்கிறார்.ஸ்கூட்டரை வைத்து நெல் அரைக்கும் மெஷின் செய்கிறார்!

வோட்கா குடித்து விட்டு ஹரி (மாதவன்) புரொபசரிடம் viva voce இல் உளறிக் கொட்டும் தமாஷ் படத்தில் கிடையாது.

எல்லாவற்றையும் விட முக்கியமானது! புத்தகத்தில் கொடூரமான ராகிங்கில் இருந்து சீனியருடன் போராடி தன்னையும் மற்ற இருவரையும் பாதுகாக்கிறார் ஆமிர். மூவருக்கும் நட்பு உருவாகி மென்மேலும் பலப்பட்டதே இந்த சம்பவத்தால்தான். படத்தில் மற்றவர்களுக்கு லேசான ராகிங் முடிந்த பின்னர் ஆமிர் என்ட்ரி கொடுக்கிறார். தன்னை மட்டும் காப்பாற்றிக் கொள்ள முயன்று வெற்றி அடைகிறார். நட்புக்கு பலமான அஸ்திவாரம் இங்கு பெரிதாகப் போடப் படவில்லை!

கடைசியாக ஒரு வார்த்தை:

படம் மட்டும் பார்த்தவர்கள் கட்டாயம் புத்தகம் படியுங்கள்,
புத்தகம் மட்டும் படித்தவர்கள் கட்டாயம் படம் பாருங்கள்;
இரண்டுமே செய்யாதவர்கள் படம் பார்த்து விட்டுப் புத்தகம் படியுங்கள்!

சினிமா விரும்பி